Domowe zakamarki i wspomnienia z przeszłości...

      Wydawać by się mogło, że mieszkanie w bloku nie ukryje w swym wnętrzu wiele, nawet jeśli posiadamy kilka nadprogramowych szaf, szafek i szafeczek. Wszak powinniśmy znać ich zawartość... Niestety, przekonałam się o tym, że jest to jedynie nasze pobożne życzenie... A przynajmniej moje, bo nie wiem jak sprawa wygląda u Was - łudzę się ostatkiem nadziei, że podobnie...

Od dłuższego czasu zagracenie mojego mieszkania wszelkim ustrojstwem różnego typu sięga zenitu, a w dodatku... dobrze mi z tym. Efekt uboczny wspomnianego to jedynie pamięć, która - przy takiej ilości różnorodnie zachomikowanych zdobyczy - niekiedy szwankuje. Czasem, nawet dopiero po kilku latach, przypominam sobie, że w czeluściach jednej, czy drugiej szafy ukryłam określony przedmiot, dokument, ubranie, cokolwiek. Wtedy czuję się tak, jakbym odkrywała nowy ląd, albo przenosiła się w czasie - niemalże Opowieści z Narnii, bądź Powrót do Przeszłości w wersji ayowej. ;-) 

Tak było i tym razem. Stwierdziłam ambitnie, że uporządkuję zawartość jednej z szaf... Kiedy jednak odkryłam, co owa w sobie kryje, skupiłam się całkowicie na znalezisku, odkładając porządki na weekend. 

Przeniosłam się natomiast do czasów mojego dzieciństwa... 

Doprawdy nie mam pojęcia, kiedy przedmioty, które dzisiaj Wam zaprezentuję ulokowałam we wspomnianym wyżej miejscu. Co było powodem takiej decyzji? Dlaczego nie powędrowały w świat, jak niektóre inne tego typu? Nie mam pojęcia. W każdym razie są i wzbudzają we mnie wiele pozytywnych uczuć... 

Zapraszam do oględzin...

Kuchenka + garnki

      Pamiętam, że kuchenkę w swoje posiadanie otrzymałam ponad 25 lat temu. Przypominam sobie, że jako mała dziewczynka, udawałam się często z mamą do urzędu pocztowego i bardzo to lubiłam. Urząd ten mieścił się w starej kamienicy. Uwielbiałam zapach tego miejsca - pachniało tam słodko papierem, jak w bibliotece, i słychać było stukot pieczątek. Odgłos ten bardzo mi się podobał i stwarzał wzorzec do późniejszych zabaw, w których uderzałam o stolik drewnianymi klockami, imitującymi pocztowe pieczątki.

Nawet kwestia długiego wyczekiwania w kolejce nie zrażała mnie do wizyt w omawianym miejscu, bo kiedy mama załatwiała wszelkie opłaty, ja spacerowałam po budynku i podglądałam krzątaninę pracowników. W urzędzie tym, poza przedmiotami typowo związanymi z pocztą, był też wyeksponowany maleńki kącik z różnymi zabawkami. Tam dojrzałam tę kuchenkę i... przepadłam. To była miłość od pierwszego wejrzenia, w dodatku ponoć dość tania, więc do domu wracałam już z kuchenką pod pachą...

 

     Garnki z kolei, z tego, co pamiętam, otrzymałam w spadku po starszej o trzy lata koleżance. Dziewczynka wyrosła z różnorodnych garnkowych zabaw oraz kuchennych ekscytacji, więc przekazała cały asortyment mnie. Jak widzicie, przetrwały one tyle czasu. Myślę, że mam je w posiadaniu już jakieś 26 - 27 lat minimum (choć w międzyczasie zmieniały oczywiście miejsce, w którym to wszystko chomikowałam).

Nie mam pojęcia jakiej są produkcji, 

w przeciwieństwie do Lodówki Małgosi, którą rok temu Wam opisywałam,

nie mają żadnych sygnatur. 

Jestem jednak ciekawa, czy i Wy bawiliście się takimi kiedyś?

Ponoć były bardzo popularne...

Elementy wyposażenia lalkowej łazienki

      Okoliczności przysposobienia łazienkowych dobrodziejstw, niestety nie znam. Nieśmiało próbuję odnaleźć je oczyma wyobraźni w jakimś Kiosku Ruchu sprzed 30-stu, bądź 20-stu paru lat, ale to tylko niewyraźne zarysy w obrazach pamięci - być może błędne.

Wiem, że gdzieś w piwnicznych pudłach jest reszta wyposażenia - umywalka, lusterko i bojler, ale do nich nie będzie tak łatwo już dotrzeć - piwnicę mam jeszcze bardziej zagraconą... Intryguje mnie jednak fakt, dlaczego owe przedmioty zostały podzielone na te zachomikowane w domu i te upchnięte w piwnicznych lochach... Nie mam pojęcia... To już chyba wyższa szkoła ayowych fiksacji ;-)

 

W oryginale lalkowa łazienka wyglądała tak:

 https://pl.pinterest.com/pin/411094272218512254/

albo tak

http://fraube2.blogspot.com/2015/09/283-jak-zrobic-sobie-dobrze-czyli.html

Zestaw łazienkowy został wyprodukowany w Polsce

przez Chemiczną Spółdzielnię Pracy w Łukowie

Jak widać, zabawki te nie są w barbioszkowych rozmiarach

Nad czym oczywiście ubolewają moje panny.

Z tego co pamiętam, w dzieciństwie nie miało to jednak dla mnie znaczenia...

Ważna była zabawa, a nie rozmiar (jakkolwiek to brzmi ;-) )

Pralka Made in China

      Praleczka z kolei jest już produktem zdobytym w późnym dzieciństwie. Bardzo lubiłam tę zabawkę ze względu na wmontowany mechanizm, który poruszał bębnem. Oj wiele ubranek lalkowych w niej wyprałam na sucho ;-) :D To były czasy :D

Do skali barbioszkowej trochę jej brakuje, 

ale mimo wszystko mojej Rachel pralka przypadła do gustu.

Kołyska

      Kołyskę zdobyłam także w wiekopomnym urzędzie pocztowym i mimo swojego przeznaczenia, pamiętam, że używałam jej jako łóżka dla lal stefkowo-barbioszkowatych. Lale spały w niej w pozycji półsiedzącej, ale z tego, co kojarzę nie skarżyły się. :D Kiedy potrzeba jest matką wynalazków, to i kołyska pięknym łożem być może... Nieprawdaż?

I na tymże łożu zakończę dzisiejszą wędrówkę po czeluściach mojej przeszłości,

choć to nie ostatnia rzecz, jaką odnalazłam...

Już wkrótce pokażę, co jeszcze Aya upycha w szafach...

Tymczasem pozdrawiam Was ciepło i życzę udanego tygodnia...

Już niedługo lato!

Cieszycie się? Ja cieszę się ogromnie!

Buziaki!