Dzień Kassandry

       Kilka miesięcy temu to ona właśnie, zaraz po Mbili, najbardziej skradła moje serce. Była inna, oryginalna, wyjątkowa... Zobaczyłam ją na sklepowej półce i wiedziałam, że będzie moja... Kassandra, urocza dziewczyna z pieprzykiem na policzku... 

      Jakiś czas później podarowałam jej ruchome ciałko i obiecałam sobie (i jej), że kolejny, dłuższy wątek blogowy poświęcę właśnie tej pannicy. 

Życie jednak bywa przewrotne.

      Tygodnie mijały, a do naszego domostwa zawitała Asha... i - jak każda nowość - skupiła na sobie całą moją uwagę. Wstyd tak faworyzować niektóre lalki, wiem i opuszczam z zakłopotaniem głowę... Ale cóż..., jak sami wiecie, Asha ma specyficzny urok, któremu trudno się oprzeć (a i charakterek nie byle jaki!). Panna całkowicie mnie omotała i wszelkie wcześniejsze przyrzeczenia względem pozostałych plastikowych ludzików, odpłynęły wraz z nadejściem fantazyjnych poczynań Ashy. Dziś powiedziałam Ashy krótko: "Nie jesteś sama w tym domu, Moja Panno. Trzeba respektować potrzeby innych lokatorów!". 

Słowa te uderzyły intensywnie w całe jestestwo Ashy, 

o czym dała znać dość solidnym fochem. 

      Cała Asha można rzec... Jednak prawda jest taka, że i mojej w tym winy wiele - zwyczajnie źle ją wychowałam. Niestety... Ech... :D 

Ale do rzeczy... 

Kassandra

      Kassandra okazała się bardzo grzeczną plastikową osóbką i cierpliwie czekała na swój blogowy "wielki wpis". Nie skarżyła się. Czerpała radość ze sporadycznych wizyt w blogosferze (między innymi przy okazji postów, dotyczących lalkowych gadżetów z tektury). Jednak kiedy dzisiaj słońce rozgrzało swoimi promieniami cały lalkowy pokój, w małym ciałku kassandrowym jakby coś drgnęło... Panna spojrzała na mnie takim smutnym wzrokiem, że miałam ochotę zapaść się pod ziemię (ze wstydu oczywiście). Podjęłam decyzję szybko i (po donośnych wrzaskach Ashy) zdecydowałam: 

Dzisiejszy dzień poświęcam wyłącznie Kassandrze!

***

      Razem wybrałyśmy się na wiosenny spacer. Radość Kassandry nie znała granic, kiedy jej zakomunikowałam, że będziemy poszukiwać oznak wiosny. Nie bardzo wiedziała co prawda, czymże owa wiosna jest, ale z pewnością poczuła, że angażuje się w bardzo ważne działanie. 

Jaki ten świat wielki! - zawołała, gdy wyjęłam ją z torebki.

      Zastanawiam się, czy jej cieniutki głosik usłyszał także starszy pan przechodzący obok. Na pewno się odwrócił..., ale co było tego powodem...? 

Czy możemy pójść tam? O! Tam daleko? - zapytała nieśmiało

Oczywiście! - odpowiedziałam

      Spacerując alejkami parku dotarłyśmy do maleńkiej rzeczki, którą zwykle lekceważę i rzadko doceniam. Dla Kassandry jednak wszystko było nowe, ciekawe, piękne. Rozglądała się z błyskiem w oku, a ja spojrzałam na rzeczkę inaczej, cieplej...

 

Słońce zachęcało do długiej wędrówki i pomagało szukać oznak wiosny

 

      Dzięki promieniom słońca, znalazłyśmy parkę Kaczek Krzyżówek, które były pochłonięte swoim towarzystwem tak mocno, że nawet nas nie zauważyły.

Czy ich zachowanie oznacza wiosnę? - zapytała Kassandra, najwyraźniej więcej rozumiejąc, niż mi się wcześniej wydawało.

Tak, ich zachowanie to jeden z elementów wskazujących nadejście wiosny - odpowiedziałam.

      Po obejrzeniu widowiskowych zalotów wspomnianych ptaków, zrobiłyśmy sobie krótki odpoczynek. W zasadzie odpoczywałam ja, kucając i naciskając jedynie na guzik aparatu w komórce... Kassandra natomiast nieustannie była w ruchu: biegała i cieszyła się widokiem kory na drzewie, ekscytowała fakturą pobliskiego pnia, czy maszerującymi wokół mrówkami... Jej uwagę przyciągali także przechodnie...

To ludzi jest więcej niż lalek w naszym domu? - dopytywała...

Obawiam się, że tak - szepnęłam

      Obecność mrówek (i ich wzmożona aktywność wokół nas) zmobilizowała mnie do skrócenia odpoczynku i udania się na dalsze poszukiwanie.

 

        Obrany kierunek okazał się dobrym pomysłem - od razu naszym oczom objawił się kolejny element wiosennej układanki. 

[Spójrzcie na Kassandrę! Jakże była dumna, że to ona pierwsza go dostrzegła!]

Jakie to milutkie w dotyku! 

Zupełnie jak futerko Królika Szymka, z którym ostatnio bawię się w domu! - zapiszczała

      Jeszcze długo mogłybyśmy spacerować po osiedlowym parku, ale słońce zaczęło chylić się ku zachodowi. Kassandra czerpała radość z ostatnich promieni naszego dostawcy pozytywnej energii (ciesząc się przy okazji, rosnącymi wokół, zielonymi źdźbłami trawy).

***

      Do domu wróciłyśmy krótko po zachodzie słońca. Kassandra była bardzo zmęczona, ale też ewidentnie szczęśliwa. Umyła się, przebrała w piżamę i wspominała poszczególne symptomy wiosny: zakochane kaczki, pączki na drzewach, rosnącą trawę, biegające mrówki, ciepłe słońce... 

Jaki świat jest piękny... - szepnęła ziewając

I powoli ułożyła się do snu...

***

Pytacie: Co u Ashy?

Ech...

Wybaczcie....