Naprawdę, życie potrafi zmalować taki scenariusz, że człowiek nie ogarnia. Czasem to scenariusz podszyty złośliwym chichotem czarnej strony mocy, a czasem wręcz przeciwnie - los daje nam cukierka.
Jakieś dwa tygodnie temu siedziałam w domu jak na szpilkach, los rozpętał szare chmury nad głowami mojego domostwa - bardzo martwiłam się o przyjaciół z Algierii. Na początku sierpnia było tam trzęsienie ziemi, zresztą w Algierii to norma, jednak tym razem było to w okolicach miasta, w którym mieszkają wspomniane osoby. Do tej pory codziennie rozmawialiśmy, tymczasem nastała grobowa cisza, media europejskie milczały, a arabskie informowały o ofiarach. Oczyma wyobraźni widziałam zawalony dom i rannych przyjaciół - o gorszych kwestiach nie chciałam myśleć. Mąż znajomej, Algierczyk, przebywający kilkaset kilometrów od miejsc trzęsienia, mówił, że także je odczuł.
Na szczęście, wreszcie, dzięki wspomnianemu znajomemu, udało się na miejscu dowiedzieć, że u naszych przyjaciół wszystko dobrze - mieli jedynie problem z internetem i telefonem. Czując ulgę wróciliśmy do planów urlopowych i nagle pojawiła się oferta lotu, której wcześniej nie braliśmy pod uwagę - Tunezja.
Chyba z potrzeby bycia bliżej Algierii, udaliśmy się do tego sąsiedniego kraju, wracając tam po 9 latach od ostatniej wizyty. Oczywiście zabrałam ze sobą lalki...
Zapraszam Was na pierwszą część tunezyjskich fotek. Dziś po Sousse oprowadzi Was Panna Kiteczkowa:
A takie dzbanuszki kupiłam w miejscowym sklepie z mydłem i powidłem, za mniej więcej odpowiednik 2zł polskich. :-) Idealne dla barbioch.
Pozdrawiam Was serdecznie!
I życzę Wam zdrówka oraz samych dobrych wieści
od rodziny, przyjaciół, czy znajomych.
Uściski.
