Powrót do Turcji

         Tak, wróciłam do mojej kochanej Turcji - niestety tylko na tydzień, ale i tak ogromnie się ucieszyłam. Tym razem polecieliśmy w inny rejon: Kuşadası/Sığacık/Izmir. Pozwólcie, że podzielę się z Wami pierwszą porcją fotek.

Pozdrawiam Was Kochani!

Życzę miłego weekendu!

Witaj szkoło!

        No i stało się, wrzesień w rozkwicie, a wraz z nim rozkwita powoli i z lekką niepewnością także nowy rok szkolny - oby przyniósł pozytywne i zdrowe owoce. Dwanaście miesięcy temu inaugurację szkolnego trybu działania zrobiłam z pomocą Profesor Minerwy McGonagall. W tym roku dołączył do niej Harry Potter - postać przeze mnie od dawna wyczekiwana i niezmiernie pożądana. 

      Całą serię książek o Harrym Potterze przeczytałam kilkukrotnie i chętnie do niej wracam. Być może dlatego lalkowi reprezentanci poszczególnych postaci od dawna bardzo mnie interesują. 

           To ciekawe, że kiedy wiele lat temu czytałam pierwszą część przygód Harrego Pottera, bardzo ją skrytykowałam - a to za zbyt dosadne sceny walki i przemoc, a to za słownictwo, a to za przedmiotowe traktowanie zwierząt, no lista krytycznych uwag była długa. Tymczasem wraz z czytaniem kolejnych tomów, według zasady "cóż tam znowu ta Rowling wymyśliła", zaczęłam lubić bohaterów i dostrzegać główne przesłanie całej powieści: miłość, która ożywia, chroni i leczy, przyjaźń i honor, które prowadzą. Właśnie to przesłanie zacierało elementy wcześniej skrytykowane. Zresztą cała seria przygód Chłopca z Blizną ma w zasadzie charakter baśni - każda baśń przejawia elementy okrutnej rzeczywistości, ubierając je w magiczną otoczkę, tak aby z jednej strony oswoić świadomość istnienia wspomnianej, ale też pobudzić czujność i ukierunkować. 

       Myślę, że mattelowska figurka Pottera jest całkiem nieźle wykonana i trzeba przyznać, że dość podobna do aktora grającego Harrego. Artykulacja także niezła - nogi i ręce zginają się pod kątem prostym, dłonie są także dość ruchome. Jedyna rzecz, która może dość mocno irytować to gumowe włosy. Oj brakuje mi tutaj prawdziwej fryzurki. Z drugiej strony gumowa czupryna jest niezniszczalna przez wiatr i inne czynniki, będące zmorą podczas fotografowania lalek. Zatem może to i plus? 

     Nie będę ukrywała, że chciałabym przygarnąć jeszcze inne postaci, w tym Severusa, Voldemorta, Hagrida... Kto wie, może się uda... 

      Bardzo ciekawy wpis o lalkowym zestawie Harrego z Voldemortem zrobiła ostatnio Neytiri - zapraszam na jej blog Dollhouse. Z kolei Marzenka z Dłubanin Lalkowych, oprócz Harrego nabyła też Hermionę - warto podejrzeć, bo myślę, że to kolejna lalka z dość dobrze uchwyconym podobieństwem do aktorki grającej koleżankę Harrego. A pewnie i Ewa z bloga Allelale, wkrótce coś na ten temat napisze, bo wiem, że i u niej zagościły lalki z powieści. Także warto zaglądać do Dziewczyn. ;-) 

     Tymczasem mój Harry magicznym zaklęciem przywołuje promienny niedzielny wieczór i życzy Wam udanego tygodnia. Wystrzegajcie się nieprzychylnych mugoli, złych czarodziejów i dementorów ;-)  

Pozdrawiam ciepło! 

Aya 

:-) 

Turcji ciąg dalszy...

    Tym razem, po zakamarkach jednej z turystycznych miejscowości Turcji Egejskiej oprowadzi Was panienka o kolorowych włosach. Jeśli jesteście ciekawi jak lalusza prezentowała się w tureckim słońcu, zapraszam do oględzin sesji. 

        Gdyby ktoś nie zauważył, nadmienię, że Turcy kochają swoją flagę. Można ją spotkać nie tylko w strategicznych miejscach miast, ale zdecydowanie jest... wszędzie :-) 

           Jak widać sukienka w myszki układa się dobrze nie tylko na szczupłej laluszy, ale także na tej bardziej krągłej :-) Dzisiejsza bohaterka jest tego dowodem  :-) 

Całkiem sympatyczna ta panienka, 

choć niekiedy malunek jej ust był zmorą podczas focenia.

Te mocno zaznaczone usta wprowadzały irytujący element sztuczności.

Ale z drugiej strony, to tylko lalka... Czegóż się spodziewać?!

:-) :D

Mam nadzieję, że fotki osłodziły Wam trochę

wrześniowy przedsmak jesieni. 

Życzę Wam miłego weekendu. 

I do popisania przy kolejnym poście.

Uściski!

Przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda...

      No i ta przygoda przywiodła mnie do... Gümbet w Turcji. Kto by pomyślał, że w pandemicznym roku 2020 odbędę wreszcie wyczekiwaną podróż do kraju, za którym tęskniłam już 4 lata. Ostatnie dni wakacji przyniosły mi właśnie taką niespodziankę - można powiedzieć przedurodzinową. Dzisiaj obchodzę swoje 37. urodziny i z tej okazji postanowiłam podzielić się z Wami wrażeniami, bo oczywiście nie obyło się bez focenia lalek. Zapraszam na pierwszą fotorelację z podróży i ostrzegam: zasypię Was spamem zdjęciowym. 

         Podczas zwiedzania okolicy, moim oczom ukazała się przeurocza istotka - ozdoba, ustawiona przed jednym z domów. No musiałam ją uwiecznić na fotografii, sami rozumiecie...

Spójrzcie, czyż nie jest słodka? 

      Gümbet/Bodrum to moim zdaniem bardzo malownicze miejsce, choć dość górzyste. Żeby wykonać prezentowane dziś fotki, musiałam się nieźle nawspinać. Wielokrotnie ulice tam są usytuowane bardzo stromo, niekiedy odnosi się wrażenie, że idzie się po ścianie, niczym mucha zwiedzająca domostwo. Momentami bałam się, że się sturlam. 

Pannie lalce się chyba jednak tam podobało - wszak sama nie chodziła, tylko ją niosłam ;-) 

Ach ta Turcja...

Dziękuję za wspólnie spędzony czas na blogu.

Pozdrawiam Was serdecznie

i

 życzę udanego weekendu.

Uściski!